ملودی باس

شب تا صبح به فکر فردای خودتی که چی میشه آخر

داری میگردی دنباله یه چیزی که واسه دلخوشی به تو بده یه باور

خسته ای از این زندگی لهی

تو دوست داری به همه چی چرت بگی بری

ولی بمونه یه خواب واسه شبت

یه سایه بون حتی اگه سایه نده

ته میدی به این فکرای عمیق

میگی دوری از این چشمای پلید

واسه اینکه تو تکراری نشی هر روز میزنی به ورق امضای جدید

دورو ورت همه آدما کم رنگ

نمیشه از این حاله تو بدتر چون دیگه نمیکشی

میخوای بری جایی که با همه غریبه شی

میرم میرم میرم تا

تا هر جا که جاده ها بره

میرم دیگه سیرم از آدما

صبحه

ورق خوردو رفت روزا ورق خوردو رفت

عوض شدش سخت صدتا هدف بود تو سر

زد یه تبسم سرد حس تنفرو صبر

قلبو روحو خورد و کردی تنفسو سخت

پر کرده پارو شمرد لحظه هارو

یه بندم تو جادست چون گم کرده راهرو

کند خنده ها شو، کمر بستو پا شد

باید یه جا میرسید و میبست فقط لاشو هی

اگه برسه باید برسه

باید برسه تا صبحه روز بعدش همش خاطره شه

رو لحظه ها فردا با کته با سرحال اون راه بره چفت هه

میرسه از راه یه روز به هر حال

یه روز که میشنوه ته بازی داور داشت

عوض نشد نرفت شکی لای باورهاش

عقب نیفتاده اونکه مونده پا حرفاش

میرم میرم میرم تا

تا هر جا که جاده ها بره

میرم دیگه سیرم از آدما

میرم میرم میرم تا

تا هر جا که جاده ها بره

میرم دیگه سیرم از آدما