ملودی باس

بیا

به سمت من

راه دور نی

دیروزو خط بزن که فردا رو جا موندی

دور از حد و مرز

جایی که قانون نی

ببین اطرافو اشکا رو آسون ریخت

بین در و دیوار سیاهِ این شهره

که کم و زیادش نیازِ بی ربطه

با همون خیالی که داشته میجنگه

میجنگه ولی محتاج کسی که نی

محتاج کسی که نی

خودتی دوباره

خودتی دوباره

هدفو داری ولی نمیری سراغش

لای حرفای ورقاتی که میشی مچاله ولی نمیشی خلاصه

نه نمیشی خلاصه

نشد یه روز یکیو ببینی خوشحاله

همه توخالین از کنارت رد میشن با موزیکات راه میرن

کسی نی دنبالت

کسی نی دنبالت

کسی نی دنبالت

نه نه نه نه نه نه نه نه نه نه نه

دنبالت

آ

سنگینم

یه چی سنگینتر از قبل

رنگامم،شده تاریکتر از شب

هربار یکی سابید بغل در

رد شد ولی خاکی بغل کرد

تهش خورد یجا خوابید سر از قبر

درآورد مثل بازی زد اول

هه هه

در کل بگو زندگی چی داد بهم؟

تکپری یا که جنده ی بی آمپر؟

اونجوری که به من داد و میداد که

کون بود جای زندگی میداد قر

خبری نی اون جلو پس عجلت چیه دیگه گنده

زنگی مثل چاقوییه که کنده

زجرکش میشه زبونی که تُنده

مردم میگن دو روزه و رُنده

کلا په هنوز دو روز دیگه مونده

خودتی دوباره

خودتی دوباره

هدفو داری ولی نمیری سراغش

هنو دو روز دیگه مونده

لای حرفای ورقاتی که میشی مچاله ولی نمیشی خلاصه

نه نمیشی خلاصه

نشد یه روز یکیو ببینی خوشحاله

همه توخالین از کنارت رد میشن با موزیکات راه میرن

کسی نی دنبالت

به طور حتم

زندگی مثالِ تنه ی درختِ پُرِ یادگاری

بدون شک

هرچی نشاطه واس مخاطبه تهشم هیچیش واسه ما نی

دنبال پانسمانیم واسه دلِ زخمی فکر واژه ی بهتری تو این قافله ی پلید

تو غالبه به سختی روی مشکلات سخت

روحش بیماره میخوابه صبح به جای شب

انقدر تنها بود که مجبور شد هم آغوش شه با درداش

میگن فردا هوا روشنه ولی خب کو تا فردا؟

فکر میکرد که سنگر پیروزیشو با رپ ساخت

ولی فقط عادتهاش بود که شد باورهاش

همه چیزو پای این کار داد و بیداد

میکرد تا همه درا باز بشه اینبار

از دور دنیا فقط آفتابو میخواست

ترجیح میداد که بگا بره

تا اینکه بخواد به این خفت تن بده که بره با اونور آبیا یکی شه

خودش میدونه که اغلب همکارا محور زندگیشو میکنن کلیشه

کلیشه

ولی اون محتاج کسی که نیست

خودتی دوباره

خودتی دوباره

خودتی دوباره

خودتی دوباره

کسی نی دنبالت