ملودی باس

برو جلو هنوز راه بازه مَرد

با همه غمایی که داری باز تو بخند

دردا روی تنم خالکوبین

نمی‌خوام زندگیت بشه داستان من

برو جلو هنوز راه باز مَرد

با همه غمایی که داری باز تو بخند

دردا روی تنم خالکوبین

نمی‌خوام زندگیت بشه داستان من

دوباره منم و من، جلومون در ورودیه

حسم مث تنهایی بعد شلوغیه

هم خوبه، هم بد، صبور و تَک پَر

با آدمای دورت اول شوری بعد تلخ

نه قصه بلدی، نه اهل قصه‌ای

نه جنس تقلی، نه قسطی زنده‌ای

پاهات راه میره اما دلت کلیده

اخلاق، همیشه روش یکی تلِپی ریده

تو دفنی پشت خاک خاطراتت

دل‌تنگ پولی بعد خانواده

حرفاتو قورت میدی تا شنونده شی

پر حرفی ولی خب میگی بزنم که چی

تا صدای بُرنده‌ات باشه جای بلندتر

فِس تلپی توی خونه پا منقل و

لم دادی رو همه کبودیات و

زیر لب میگی این طعم جوونیاست

برو جلو هنوز راه بازه مَرد

با همه غمایی که داری باز تو بخند

دردا روی تنم خالکوبین

نمی‌خوام زندگیت بشه داستان من

برو جلو هنوز راه باز مَرد

با همه غمایی که داری باز تو بخند

دردا روی تنم خالکوبین

نمی‌خوام زندگیت بشه داستان من

منو یه جعبه سیگار

وقتی در و دیوار

همه‌ی شب تا صبح

رفیق من بود

من بازم وایسادم

دنیامو پاس دادم

با همه سختیا

من بازم وایسادم

من بازم وایسادم

ببین زندگی چیه از نظر تو؟

یه نامه عاشقانه لابه لای سبد گل؟

ها؟ یه گیتار؟ یه سیگار؟ ترانه‌خون بیدار؟

شکست عشقی؟ یا لحظه‌های خوب دیدار؟

داداشی واسه‌ی من عادین اینا

من یه جوونم از نوع مادی، یه بی‌کار

یه نعشه‌خورِ لش و خل بازیگر نقش دو

خودم شدم رد مخ و زندگیم روش رد گوه

نفهمیدم چی شد که عمر و وقت و آب بُرد

نفهمیدم چی شد که مغز پوکم تاب خورد

اَخَوی، عقبیم، نگاه کن به بغلیت

اونم رسید به آرزوش و تو رو خواب بُرد

آخ که دارم تا ته می‌سوزم

سرنوشت نخ بود منم یه سوزن

خیس خیس زیر بارون

لیز لیز زیر پامون

دنیا داره یادش میره ما رو آروم

برو جلو هنوز راه بازه مَرد

با همه غمایی که داری باز تو بخند

دردا روی تنم خالکوبین

نمی‌خوام زندگیت بشه داستان من

برو جلو هنوز راه باز مَرد

با همه غمایی که داری باز تو بخند

دردا روی تنم خالکوبین

نمی‌خوام زندگیت بشه داستان من

مَشتی باش، عین ما

هر کی باش، بی‌ادعا

قهرمان قصه‌هاست

سینه سوخته مثل ما

زشت عین خوشگلا

جغد باش و خوش‌صدا

سیری فکر گشنه‌ها

اون بالایی پشت ماست

زنده باش، نه زندگی کن

گنده باش و بچگی کن

قصه باش، نه قصه گو

عشقی باش تو فِنت قو

خودت باش، واقعی

رد شو بشکون شاخ دیو

هرچی هستی خر نباش

قانع به کم نباش