ملودی باس

شهر شده پُرِ از ل*شی

باهاشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راهتو برو انقد نگو فردا چی

شهر دیگه پُرِ از ل*شی

باهاشون منم معاملم پاشید

ابداً نخواه شبیه من باشی

تو مُس راهتو برو نکن منو نقاشی

میگی چپه میکنی تهش

میگم سخت نگیر سریع تر

انتخابِ من سخته داشی شدیدا

تو مُس راهو بگیر بغل کن نشو شبیه من

من توو راهم یه ردپا هم ندیدم

به جاش دادم هزینه تجربه رو خریدم

مث بلدا دست و پارم بریدم

تا مبادا بمونه ردپای گ*ی تر

اَ این دور و بر کندم اصاً خودِ رزمندم

خیلیا اَ این دورِ من کندن

تعطیلی بودیم ولی روز بعد شنبس

پس میرسیم نوبتی بشون آه

رد دادی چرا توبه اس دیگه تهش

صلح چرا مگه صحبت میشه کرد

جنگ واسه اون که طعمس میشه بعد

شهر شده پُرِ از ل*شی

باهاشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راهتو برو انقد نگو فردا

شهر دیگه پُرِ از ل*شی

باهاشون منم معاملم پاشید

ابداً نخواه شبیه من باشی

تو مُس راهتو برو نکن منو نقاشی

من و بارون قدم میزنیم آروم

تووی کوچه پس کوچه های شهر حصارّ قانون

میده گیر بهم ولی ما که سفته جای پامون

ردِ پاها تمیزه انگار اَ ما میسازن صابون

قانون شکنی رو بلدیم خوب

چون که مایه سازِ همینیم تا نبریم توپ

اعتمادو بکُش نگیره تا بغلی روت

خلاف قانونشه انتخابه اولیت پول

دومیش حساب پایه برا تیمه

یه سری رو بچینی که لای نره جیبش

اوضاع خوبه یه روزایی گاهی لبِ تیغه

تجربه میگه اون رو رگ خوابه همه جیبه

شهر شده پُرِ از ل*شی

باهاشون منم معاملم پاشید

ابدا نخواه شبیه من باشی

تو مُس راهتو برو انقد نگو فردا چی

شهر دیگه پُرِ از ل*شی

باهاشون منم معاملم پاشید

ابداً نخواه شبیه من باشی

تو مُس راهتو برو نکن منو نقاشی

یادم میاد که بود بارِ اولم

گفتم من دنبال کار خفنم

کتم نمیره رویامو نخرم

یه روز میمرم من که تهش لای کفنم

گفتم همینه بریدم پ ترمزو اَ بیخ

جوری که تا میخوره بهم قُر بشه حریف

مهم نیست پَ چی میکنن پشت سرت تعریف

تهش پول جیبه که می کنه مردتو شریف

مگه غیر اینه خیلی چیزا چشه دیده

بشین برات یه چکیده بگم تا که بری*ی

قاطی آدما شو بگیر روی باوراشون

سریع میشه پا برات شُل تا مایه رو بچینی

روی میز پسر تو مغزت اینو بنویس

هر کسی داره رقم چشماتم نشه خیس

مس راهو برو فقط غمارو توو بریز

دنبال چرا نگرد که کسی خونه نیست

ازم منتظر سوال نباش

من صدای حقیقتم ولی اینا خوارِ خود رنگن

جلوتر رو دیدم فهمیدم دریدن

اولین قانونه باب برا بقا تووی جنگل

نه نمیزارم کو* سنگر

سنگر مالِ اونایه که تنگن

اگه حسابی هم دارم ماله همین دنیاس

من به یه دنیای دیگه هنو دو به شکم